Wednesday, December 7, 2011

നീലിയുടെ മഴവില്‍ കൊട്ടാരം!



        ദൂരെ നീലക്കുറിഞ്ഞി പൂക്കുന്ന താഴ്വരകലുള്ള കുന്നിന്‍ മുകളിലെ പാറകള്‍ക്ക് നടുവില്‍ നീലിയുടെ കൊട്ടാരം .സുഗന്ധം പരത്തുന്ന ഇലഞ്ഞി മരത്തിനരികിലായി പ്രകാശം പരത്തി നില്‍ക്കുന്ന ആ കൊട്ടാരം സ്ഥിരം എന്റെ സ്വപ്നത്തില്‍ വരല് പതിവായിരുന്നു.തന്റെ കൊട്ടാരത്തെ പറ്റി നീലി വര്‍ണിക്കുന്നത് കേട്ട് നില്‍ക്കാന്‍   എനിക്ക് വലിയ ഇഷ്ടമായിരുന്നു.എന്നും അതിനെ കുറിച്ചു ചോദിക്കുമ്പോള്‍ എന്റെ ഭാവനകള്‍ക്ക് ചിറകു മുളപ്പിക്കുന്ന പോലെ നിറപ്പകിട്ടാര്‍ന്ന വിവരണം നല്‍കി നീലി എന്നെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു.ഒരു പക്ഷേ എന്റെ സാഹിത്യ ഭാവനയെ  ഒരു തലത്തിനപ്പുറം വളര്ത്താന്‍ അവരുടെ വര്‍ണനകള്‍ക്ക് സാധിച്ചു എന്ന് വേണം പറയാന്‍.ഈ കൊട്ടാരം എന്റെ ഭാവനയിലൂടെ ചിറകു വിരിച്ചു ഒരു പുതിയ രൂപം പ്രാപിച്ചു.അത് ഒരു കഥയായി ജന്മമെടുക്കുകയും ചെയ്തു.കുന്നിന്‍ മുകളിലായി പല വര്‍ണങ്ങളുള്ള ഒരു കൊട്ടാരത്തിന്റെ ചിത്രം ഞാന്‍ കഥയുടെ തലക്കെട്ടിന്നടിയിലായി വരച്ചിരുന്നു.ഒരു പഴയ മലയാളം പുസ്തകത്തിന്റെ പിന്നിലെ ഏടില്‍ ആരും കാണാതെ ആ കൊട്ടരത്തെയും കഥയേയും  ഞാന്‍ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചു.
       
       കൊട്ടാരത്തിന്റെ ചിത്രത്തിന് നിറം കൊടുക്കുമ്പോഴാണ് അതിന്റെ നിറത്തെ പറ്റി നീലി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ എന്ന് ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തത്‌ .ഞാന്‍ വേഗം ഓടിപ്പോയി വീടിന്റെ പുറകു വശത്തായി മുറ്റം അടിച്ചു നിന്നിരുന്ന നീലിക്കരികിലെത്തി .

"നീലി..നീലിടെ കൊട്ടാരത്തിന്റെ നിറം എന്താ? 
"യേന്നും..തംബ്രാടിട്ടുട്യേയ് ഇപ്പൊ ചോയിക്കാന് ?" നീലി തല ഉയര്‍ത്തി ചൂല് കൈകൊണ്ട്  ശെരിയാക്കി ചോദിച്ചു.
"ഒന്നുല്യ ..വെര്‍തെ..എന്നാലും പറ..എന്താ നിറം?.എനിക്ക് ആകാംഷ അടക്കാനാവുമായിരുന്നില്ല.
"അയിനു ഓരോ നിറാന്നും. .രാവിലെ ചോപ്പ്..ഉച്ചക്ക് സൂര്യന്‍ ഉച്ചീലാവുമ്പോ മഞ്ഞ..പിന്നെ മോന്തീല് വെള്ള..രാത്തിരി ഒന്നും കാണില്ലാന്നും .എന്നാലും എന്റെ കൊട്ടാരം തിളങ്ങും".
        
        നീലി ഇത് പറയുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ആ വാക്കുകളിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുകയായിരുന്നു.നിറം മാറുന്ന ഒരു അത്ബുധ കൊട്ടാരം.കൊട്ടാരത്തിനു മുന്നില്‍ ചിറകുകളുള്ള യൂനികോണ്‍ എന്ന കുതിരകള്‍ ഉണ്ടാകുമോ?ആമ്പല്‍കുളം ഉണ്ടാകുമോ?കാറ്റത്തു ഇളകിയാടുന്ന,മരത്തിന്റെ വള്ളികള്‍ കൊണ്ടുള്ള ഊഞ്ഞാല്‍ ഉണ്ടെന്നു നീലി പറഞ്ഞിരുന്നു .ഓരോ പ്രാവശ്യം ആടുമ്പോഴും  പൂക്കള്‍ വന്നു മൂടി താഴെ പരവതാനി സൃഷ്ടിക്കുമത്രേ ! എന്ത് രസമായിരിക്കും അത് കാണാന്‍ .എങ്ങനെ ഒന്ന് കാണും?.വീട്ടില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ ഒരിക്കലും പോകാന്‍ സമ്മതിക്കില്ല.എല്ലാ രാത്രികളിലും നിറം മാറുന്ന ഈ അത്ബുധ കൊട്ടാരം എന്നെ മോഹിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

"നീലി..എനിക്ക് നീലിടെ കൊട്ടാരം കാണണം".
"അയ്യോ..ഇങ്ങളെന്താണീ പറയണത് ? ഇങ്ങക്കൊന്നും അതിന്റെ  അടുത്തൂടെ വരാന്‍ പാടില്ല  .വല്ലോരും അറിഞ്ഞാല്‍ കുറച്ചിലല്ലേ തമ്ബ്രാട്ടിട്ട്യേ " 
         
         ചില ആളുകളോട് കൂട്ട് കൂടുന്നതും അവരുടെ വീട്ടില്‍ പോകുന്നതും എങ്ങനെ കുറച്ചിലാകുമെന്നു എനിക്ക് എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും മനസിലായിരുന്നില്ല. അതിനെ കുറിച്ചു ചോദിച്ചാല്‍ 'ചെറിയ വായില്‍ വലിയ വര്‍ത്തമാനം വേണ്ട' എന്ന് പറഞ്ഞു മുതിര്‍ന്നവര്‍ വായ അടക്കാറാണ് പതിവ്. അതെന്തൊക്കെ ആയാലും ഈ കൊട്ടാരം നേരിട്ട് കണ്ടില്ലെങ്കില്‍ എനിക്ക് ഇരുപ്പുറക്കില്ല എന്ന അവസ്ഥയായി. അവസാനം അതുവരെ പറഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത അത്രേം വലിയ ഒരു കള്ളം അമ്മയോട് പറയാന്‍ ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.
         
        അന്ന് ഞായറാഴ്ച ആയിരുന്നു.തലേ ദിവസം തന്നെ എന്റെ കൂടെ പഠിക്കുന്ന കീര്‍ത്തിയുടെ വീട്ടില്‍ പോകാനുള്ള സമ്മതം കരഞ്ഞും നിരാഹാരമിരുന്നും ഞാന്‍ നേടിയെടുത്തു.എന്നെ അവിടെ കൊണ്ടുപോകുന്നതിന്റെയും തിരിച്ചു കൊണ്ട് വരുന്നതിന്റെയും ചുമതല ഞാന്‍ തന്നെ അമ്മയോട് പറഞ്ഞു നീലിയെ ഏല്പിച്ചു.കുന്നിലേക്ക് കയറുന്ന വഴിയുടെ താഴെ പഞ്ചായത്ത് റോഡരികിലായാണ് കീര്‍ത്തിയുടെ വീട്.അവിടെ എത്തുന്നത് വരെ ഞാന്‍ നീലിയോടു ആ കുന്നിനെ പറ്റിയും കൊട്ടാരത്തെ പറ്റിയും ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .കാറ്റിലാടുന്ന ഇലഞ്ഞി മരവും അതിന്റെ പൂക്കള്‍ വീണ പാറകളും ഇലഞ്ഞി പൂമണം വീശുന്ന കാറ്റും താഴോട്ടു നോക്കിയാല്‍ പല വര്‍ണങ്ങളിലുള്ള പൂക്കള്‍ പൂത്തു നില്‍ക്കുന്ന കുന്നിന്‍ താഴ്വാരവും എന്റെ മനസിലൂടെ കടന്നു പോയി.എനിക്കവിടെ എത്താന്‍ കൊതിയായി.കീര്‍ത്തിയുടെ വീടും കഴിഞ്ഞു ഞാന്‍ നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

"യേന്നും ..ഇങ്ങളെങ്ങട്ട? ഇതാണ് ആ കുട്ടീടെ വീട്" നീലി എന്നെ ഓര്‍മിപ്പിച്ചു.
"എനിക്ക് ആ കുട്ടിടെ വീട്ടിലല്ല പോകേണ്ടത്.നീലിടെ കൊട്ടരത്തിലെക്കാ.ഒന്നും പറയണ്ട.എനിക്ക് കൊട്ടാരം കണ്ടേ പറ്റു" അതും പറഞ്ഞു ഞാന്‍ കുന്നിന്‍ മുകളിലേക്ക്  പോകുന്ന വഴിയിലൂടെ നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി.ഒന്നും മിണ്ടാതെ നീലി എന്നെ അനുഗമിച്ചു.അത്യന്തം സന്തോഷത്തോടെയും ആകാംഷയോടെയും ആണ് കുന്നു കയറാന്‍ തുടങ്ങിയതെങ്കിലും കുറച്ചു കയറിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ക്ഷീണിച്ചു.
"ഇനിയും കുറെ പോകണോ?
"ഇല്ലാന്നും..ഇപ്പൊ എത്തും".നീലിക്ക് ഒരു ക്ഷീണവും ഇല്ലായിരുന്നു.
അവസാനം കുന്നിന്‍ ചെരുവിലെ പരന്ന ഒരു സ്ഥലത്തെത്തി .ചുറ്റും പാറകളുള്ള ആ സ്ഥലത്തിനു നടുവിലായി ഒരു ചെറിയ കുടില്‍.ഞാന്‍ അമ്പരന്നു നീലിയെ നോക്കി.
"ഇതാന്നും കൊട്ടാരം.നുമ്മ കുടില് നുമ്മക്ക്‌ കൊട്ടാരം" നീലി സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു.
        
           കുമ്പിട്ടു മാത്രം അകത്തു കടക്കാവുന്ന ഈ ചെറിയ വീട് ഇവര്‍ക്ക് ഇത്രയും സന്തോഷം കൊടുക്കുന്നുവന്നത് എനിക്ക് ആദ്യത്തെ അറിവായിരുന്നു.ചിന്തകള്‍ക്കപ്പുറത്ത് ചില ജീവിത യാഥാര്‍ത്യങ്ങള്‍ഉണ്ടെന്നു പഠിച്ചതും ആ യാത്രയിലാണ്.  
നീലി എന്നെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിക്കാന്‍ മടിച്ചു പുറത്തു നിന്നു.
ഞാന്‍ ചോദിച്ചു."നീലി എന്നെ നീലിടെ കൊട്ടാരം കാണിക്കുന്നില്ലേ?'
"ങ്ങക്ക് കയറാന്‍ പാട്വോ ?"
"എന്താ പാടായ?.ഇനിയിപ്പോ എന്തായാലും കൊട്ടരത്തിനകം കണ്ടിട്ടേ ഉള്ളു കാര്യം." ഞാന്‍ അകത്തേക്ക് കയറാനൊരുങ്ങി.
        നാലുപാടും നോക്കി നീലി എന്നെ സന്തോഷത്തോടെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.ചെറിയ ഉമ്മറത്തുനിന്നുംഒരു ഇടനാഴിയിലേക്ക്. ഇടനാഴിയുടെ ഒരറ്റത്ത് അടുക്കള.മറ്റേ അറ്റത്തു ഒരു ചെറിയ മുറി .ഇത്രയുമാണ് ആ കൊട്ടാരത്തില്‍ ഉള്ളത്.
"കുന്നു കയറിയതല്ലേ.പക്കെങ്കി ഇങ്ങള് ഇബടത്തെ വെള്ളം  കുടിക്ക്യോ?" നീലി സംശയിച്ചു ചോദിച്ചു.
"എന്താ കുടിച്ചാല്‍!" ദാഹിച്ചു  വലഞ്ഞിരുന്ന ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
നീലി വേഗം പഞ്ചസാര പാത്രം കൊട്ടി അതിനടിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നതും കൂടി തോണ്ടി എടുത്തു ഒരു ഗ്ലാസ്‌ വെള്ളത്തില്‍ കലക്കി തന്നു.ഞാനത് കുടിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു. "ഇങ്ങള് കമ്യുണിസ്ട?"
"അതെനിക്കറിയില .ഞാന്‍ മനുഷ്യനാണ്" ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
ഇങ്ങള് വല്യേ ആളാവുട്ടാ..വല്യേ മനസുള്ളോരു വല്യേ ആളാവും." നീലി എന്നെ നോക്കി മുറുക്കാന്‍ കറ പുരണ്ട പല്ല് കാട്ടി ചിരിച്ചു. 
"ഞാന്‍ കുട്ടി അല്ലെ നീലി" .ഞാന്‍ ചിരിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.
        
           കുന്നിറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ നീലിയോടു മുന്നില്‍ നടന്നോളാന്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.മടിച്ചു മടിച്ചാണെങ്കിലും ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കി അവര്‍ മുന്നില്‍ നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി.ഇലഞ്ഞി പൂമണമുള്ള കാറ്റ് എന്നെ വന്നു തഴുകി.ഞാന്‍ കുന്നിന്‍ ചെരുവിലേക്ക്‌ നോക്കി.നിറയേ പല വര്‍ണ്ണങ്ങളിലുള്ള പൂക്കള്‍ വിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നു.കുന്നു കയറുമ്പോള്‍ എന്തേ ഈ ചെറിയ പൂവുകള്‍ എന്റെ കണ്ണില്‍ പെടാതെ മറഞ്ഞിരുന്നത്!.ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.അവിടെ അതാ പല വര്‍ണങ്ങളില്‍ തിളങ്ങി നില്‍ക്കുന്നു നീലിയുടെ 'മഴവില്‍ കൊട്ടാരം'!!

(ഇത് കഴിഞ്ഞു കൊല്ലം വളരെഏറെ കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.ഞാന്‍ വലിയ ആളായോ?എനിക്ക് അറിയില്ല.പക്ഷേ നീലിയെ പോലുള്ള പലരും തന്ന  ചെറിയ അറിവുകളിലൂടെ ഒരു ചെറിയവളാകാനെങ്കിലും എനിക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നു ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു.ചെറിയ ചെറിയ കാര്യങ്ങളിലും സന്തോഷം കണ്ടെത്താമെന്നും നമ്മള്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്നതാണ്  നമ്മുടെ സന്തോഷം നിറഞ്ഞ ലോകമെന്നും ഉള്ള വലിയ തത്വം എന്നെ പഠിപ്പിച്ച നീലിയെ ഞാന്‍ എങ്ങനെ മറക്കാന്‍.ഇത് അവര്‍ക്കായി ഞാന്‍ സമര്‍പ്പിക്കുന്നു)




30 comments:

  1. "നുമ്മ കുടില് നുമ്മക്ക്‌ കൊട്ടാരം"

    ReplyDelete
  2. ഇങ്ങള് വല്യേ ആളാവുട്ടാ..വല്യേ മനസുള്ളോരു വല്യേ ആളാവും

    ReplyDelete
  3. പ്രീതി അതി മനോഹരം ഈ മഴവില്‍ വര്‍ണ്ണ കൊട്ടാരവും അതിനടുത്ത് സുഗന്ധം പരത്തുന്ന ഇലഞ്ഞിപ്പൂമരവും പിന്നെ താഴ്വാരത്തില്‍ പൂത്തു നില്ക്കുന്ന നാനാവര്‍ണ്ണ പൂക്കളും ..ഗംഭീരം പ്രീതിയുടെ നീലിയും നീലി പറയുന്ന വിശേഷങ്ങളും ...പ്രീതി മനുഷ്യന്‍ വലിയവനാകുന്നത് അവന്‍ ഭക്ഷിക്കുന്നതില്‍ കൂടെ കിട്ടുന്ന ദുര്‍മേദസ്സിന്റെ അളവ് കൊണ്ടല്ല...കൈപ്പിടിയോളമുള്ള ആ കുഞ്ഞു ഹൃദയത്തിലെ സാഗരത്തില്‍ ആഴത്തില്‍ വേരോടിയിരിക്കുന്ന കരുണ സ്നേഹം അനുകമ്പ ഇത്യാദി ഗുണങ്ങളലാണു..ഒരു നല്ല മനുഷ്യനെ അങ്ങനെയൊക്കെ ചിന്തിക്കാനാവൂ.കമ്മ്യൂണിസ്റ്റായാലും ഇസ്ലാം മതവിശ്വാസിയായാലും അവന്‍ ആദ്യം നല്ല മനുഷ്യനാവണം ..ഇല്ലെങ്കില്‍ ആ ജന്മത്തെ മനുഷ്യ ജന്മമെന്ന് വാഴ്ത്താനാവില്ല.നല്ല വായനാ സുഖം തന്നു..ആശംസകള്‍ ..

    ReplyDelete
  4. നന്നായിട്ടുണ്ട്....
    ആളിപ്പോ വല്യാ ആളായോ...നീലി പറഞ്ഞപോലെ.?



    ഹനീ..

    ReplyDelete
  5. ഇതുപോലുള്ള വര്‍ണ്ണ കൊട്ടാരങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ കൊണ്ടു നടക്കുന്ന ഒരുപാട് ചെറീയ മനുഷ്യര്‍ ജീവിക്കുന്നുണ്ട് നമ്മുടെ ഇന്ത്യയില്‍..........
    നമ്മള്‍ എപ്പോഴും സ്വന്തം സന്തോഷത്തിന്റെ അളവ് നോക്കി മുഖം ചുളിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരോ ദിവസം ഒരു നേരം അഹാരം കഴിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത നമ്മുടെ സഹോദരങ്ങളെ നാം മറക്കുന്നു...
    പക്ഷെ ഈ ചെറിയ ചിന്തയുള്ളവര്‍ സന്തോഷമുള്ളവരായിരിക്കും, അവര്‍ക്ക് മണിമാളികക്കളുടെ വലിയ സ്വപ്നങ്ങള്‍ കാണാന്‍ കഴിയുമല്ലൊ!

    ReplyDelete
  6. നാടായ നാടൊക്കെ കണ്ടുവെന്നാകിലും വീടാണ് ലോകം വലിയ ലോകം...അതിനൊളമെത്തില്ല ലോകത്തിലൊന്നും.....
    മനോഹരമായിട്ടുണ്ട് പ്രീതി....
    ...........................................

    ReplyDelete
  7. ഇലഞ്ഞിപൂമണമുള്ള നല്ല പോസ്റ്റ്‌.. നല്ലൊരു മെസ്സേജ് എഴുത്തില്‍ ഉണ്ട്... ആശംസകള്‍...

    വലിയവനാണോ എന്നറിയാന്‍ സ്വയം വിലയിരുത്തുക...അതിനു ഏറ്റവും നല്ലത് താരതമ്യം ആണ്... മറ്റുള്ളവരുമായുള്ള താരതമ്യമല്ല..മറിച്ചു നമ്മുടെ തന്നെ ഇന്നലകളെയും ഇന്നിനെയും തമ്മിലുള്ള താരതമ്യം...

    ReplyDelete
  8. good one genuisey.....valluvanadan bhasha..othiri ishtayitto.......ACHUZ

    ReplyDelete
  9. ഇങ്ങള് കമ്മുനിഷ്ട്ടാ....

    നല്ല കഥ .... ആശംസകള്‍

    ReplyDelete
  10. നല്ല കഥ.. ആശയ സമ്പുഷ്ടം...

    ReplyDelete
  11. ഒരു ബാല്യ കാല സ്മരണ പ്രീറ്റ്‌... ഇങ്ങിനെ ഒരു കൊട്ടാരവും, അവിടെ ഒരു നീലിയും ഒക്കെ നമ്മുടെ ഒക്കെ ബാല്യങ്ങളിലും ഉണ്ടായിരുന്നു.... കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷം നീലി മരിക്കുമ്പോള്‍ ആ 'കൊട്ടാരത്തില്‍' ഞാന്‍ പോയിരുന്നു. പണ്ട് ഞാന്‍ കണ്ട കൊട്ടാരമല്ല ഇപ്പോഴത് എങ്കിലും പുതിയ മോഡിക്ക് പഴയ നിറമില്ലെന്ന് തോന്നി പോയി....

    നന്ദി പ്രീതി. നന്നായി എഴുതൂ ഇനിയും ഇനിയും.....

    ReplyDelete
  12. നീലീ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോ കല്ലിയങ്ങാട്ട് നീലീന്നാ കരുതിയേ. പേടിപ്പിച്ചല്ലോ ചേച്ചീ!

    പക്ഷെ ഈ നീലിക്കഥ ചിന്തിപ്പിച്ചു.
    നല്ല സന്ദേശം. നല്ല അവതരണം.
    വീണ്ടും വരും!

    ReplyDelete
  13. ഇന്നത്തെ മഴവില്ലിനെന്തു പറ്റി? നിറങ്ങള്‍ക്ക് പണ്ടത്തെ അത്ര തിളക്കം പോരല്ലോ? എഴുതിക്കഴിഞ്ഞവ ഒന്ന് മിനുക്കി നോക്കുന്ന പരിപാടി ഇല്ലാത്തതിനാലായിരിക്കും..!! ഇടയ്ക്കു ഒരു ഏറണാകുളം ചുവ കടന്നു വന്നുവോ എന്നൊരു സംശയം... ഞാന്‍ തെറ്റുകള്‍ ചൂണ്ടികാണിക്കുകയല്ല കേട്ടോ. എന്‍റെ മനസ്സില്‍ തോന്നിയത് പറഞ്ഞു എന്ന് മാത്രം. നല്ല കുറിപ്പ്.. നല്ല സന്ദേശം

    ReplyDelete
  14. സത്യം പറ..
    "ഇങ്ങള് കമ്യുണിസ്റ്റാ?"
    ആണെങ്കിലും അല്ലങ്കിലും..
    ഇങ്ങള് വല്യേ ആളാവുട്ടാ..!

    ഈ നല്ല എഴുത്തിന്,
    ഒത്തിരി ആശംസകളോടെ...
    പുലരി

    ReplyDelete
  15. @ഷബീര്‍ ...അതന്നെ...:)
    @ഹെലെന്‍... ആവുമായിരിക്കും അല്ലെ...:)
    @നീലക്കുറിഞ്ഞി..വളരേ സത്യം...നന്ദി അഭിപ്രായത്തിന്..:)
    @ ഹനീഫ്....അറിയില്ല..ആകെമൊത്തം ശരീരം വലുപ്പം കൂടിയിട്ടുണ്ട്...നന്ദി അഭിപ്രായത്തിന്...:)
    @ഷാജു....നന്ദി അഭിപ്രായത്തിന്..:)
    @സഫീര...മനോഹരമായൊരു നന്ദി ..:)
    @ഖാദൂ...താരതമ്യ പെടുത്തി നോക്കട്ടെ.നന്ദി അഭിപ്രായത്തിന്....:)
    @അച്ചുസേ ....നമ്മുടെ നാട്ടിലെ ഒറിജിനല്‍ ഭാഷയില്‍ എഴുതാന്‍ ശ്രമിച്ചതാ..:)
    @വേണുഗോപാല്‍...നന്ദി അഭിപ്രായത്തിന്..:)
    @ഷാന്‍ ....നന്ദി അഭിപ്രായത്തിന്..നന്നായി എഴുതാന്‍ ശ്രമിക്കാം..:)
    @കണ്ണൂരാന്‍...അഭിപ്രായത്തിന് നന്ദി...ഇനിയും വരുമെന്നറിഞ്ഞതില്‍ സന്തോഷം....:)
    @അജ്ഞാതന്‍...വയ്കി വന്നത് കൊണ്ടാണോ?...മനസ്സില്‍ തോന്നിയത് തുറന്നു പറഞ്ഞതിന് നന്ദി..ഇനിയും അഭിപ്രായങ്ങള്‍ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു..:)

    ReplyDelete
  16. ഒരാളും ആരെക്കാളും ചെറുതല്ലെന്നും എല്ലാവര്‍ക്കും നമുക്ക് എന്തെങ്കിലും ഒരു അറിവ് പകര്‍ന്നു തരാനാവും എന്നുമുള്ള ഒരു വലിയ സത്യം മനസിലാകിയാല്‍ എല്ലാവരെയും ഒരു പോലെ കാണാന്‍ കഴിയും..ചിലപ്പോള്‍ നമ്മള്‍ ആരാധിക്കുന്ന വലിയ പ്രശസ്തരായ വ്യക്തികള്‍ക്ക് നമ്മുടെ ജീവിതത്തില്‍ വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്താനയില്ല എന്ന് വരും..പക്ഷേ ചെറിയ സംഭവങ്ങളിലൂടെ ചില ആളുകള്‍ നമ്മുടെ മനസ്സില്‍ ചെലുത്തുന്ന സ്വാധീനം വളരെ വലുതാണ്‌.

    ReplyDelete
  17. @പ്രഭന്‍ കൃഷ്ണന്‍ ...എല്ലാറ്റിനുമുപരി ഞാനൊരു മനുഷ്യനാണ്...നന്ദി അഭിപ്രായത്തിന്..:)

    ReplyDelete
  18. നാമേ പണിവതു നമുക്ക് നാകം.. നരകവുമതുപോലെ എന്ന കവിതാഭാഗം ഓര്‍ത്തു പോയി.. നന്നായി അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. നിഷ്കളങ്കമായ ആ അനുഗ്രഹംഫലിക്കട്ടെ എന്ന് ഞാനും പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നു..

    ReplyDelete
  19. നന്നായിട്ടുണ്ട് പ്രീതിയെ....എഴുതുക ഇനിയും ഒരുപാട്...എല്ലാ വിധ ആശസകളും...

    ReplyDelete
  20. തുറന്നു പറയാലോ തമ്പുരാട്ടി എനിക്കീ തമ്പുരാട്ടി നായര്‍ പട്ടര്‍ അയ്യര്‍ നമ്പൂതിരി ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ഉള്ള വാല്‍ ഉള്ള ആളുകളെ നിക്ക് മറ്റൊരു വാലുള്ള ജീവി ആയിട്ടാ തോണാര്
    കാരണം നമ്പൂരി ചത്താലും കൊമ്പന്‍ ചത്താലും അവസാനം മണ്ണാവും ചാരം ആയിട്ടാണെങ്കില്‍ കൂടിയിട്ടും കൊമ്പനും തമ്ബ്രാനും ഭൂമിയിലേക്ക് വന്നത് മൂത്രവും ആര്‍ത്തവവും വരുന്ന യോനിയിലൂടെ തന്നെ പിന്നെ എന്ത് തമ്ബ്രാനും രാജാവും മനുഷ്യന്‍ എല്ലാം ഒന്നാണ് എന്ന ഒരു സന്ദേശം വായനക്കാര്‍ക്ക് നിങ്ങള്‍ക്ക് കൊടുക്കാനായി അതില്‍ നിങ്ങള്‍ വിജയിച്ചു നമുക്ക് മുറിച്ചു മാറ്റാം ജാതീയതുടെ മുറിവാലുകള്‍
    വിപ്ലവാഭിവാദ്യങ്ങള്‍

    ReplyDelete
  21. @ഹരീ ....ഇഷ്ടപെട്ടതില്‍ സന്തോഷം....നന്ദി അഭിപ്രായത്തിന്...:)
    @വക്കീലെ ...അഭിപ്രായത്തിന് നന്ദി..അനുഗ്രഹം ഫലിക്കുമായിരിക്കും അല്ലെ..:)
    @ശബുസേ...നന്ദി അഭിപ്രായത്തിന്...ഇനിയും എഴുതാന്‍ ശ്രമിക്കാം ..:)
    @കൊമ്പന്‍...നീലി മനസ്സില്‍ കടന്നു വന്നപ്പോള്‍ പത്തിരുപതു മിനുട്ട് കൊണ്ട് എഴുതി തീര്‍ത്തതാണ്.തമ്പുരാട്ടികുട്ടി എന്ന് എഴുതിയത് മാറ്റണോ എന്ന് പല വട്ടം ആലോചിച്ചതാണ്.പക്ഷേ സ്നേഹത്തോടെ ഉള്ള ആ വിളി എനിക്ക് ഒരു ചെല്ലപേര് പോലെയേ തോന്നിയിട്ടുള്ളൂ..ബോധം വക്കാത്ത പ്രായത്തില്‍ തന്നെ കേട്ടത് കൊണ്ടാകാം.മനുഷ്യന്‍ എല്ലാവരും ഒന്ന് തന്നെ..അതില്‍ സാമ്പത്തിക ഉയര്‍ച്ച താഴ്ചകള്‍ ഇല്ല ..ജാതി മതങ്ങള്‍ ഇല്ല...നന്ദി നല്ല അഭിപ്രായത്തിന്..:)

    ReplyDelete
  22. ഇഷ്ടായീ...നല്ലോണം.

    ReplyDelete
  23. പ്രിയപ്പെട്ട പ്രീതി,
    എന്നില്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ ഉണര്‍ത്തിയ പോസ്റ്റ്‌! കുടിയാന്മാരും അടിയാന്മാരും നിറഞ്ഞ ബാല്യകാലം! ഇപ്പോഴും ആ സ്നേഹം ....ഓര്‍മകള്‍ക്ക് തിളക്കം നല്‍കുന്നു!
    നന്നായി എഴുതി! ചിത്രങ്ങള്‍ നന്നായി!
    സസ്നേഹം,
    അനു

    ReplyDelete
  24. ഷൈന ,അനുപമ.....അഭിപ്രായത്തിന് നന്ദി..:)

    ReplyDelete
  25. എന്തൊക്കെയോ പറയണമെന്നുണ്ട്.
    പക്ഷെ, ഞാനതിന് മുതിരുന്നില്ല.
    എങ്കിലും ഒന്നുണ്ട്. വളരെ ശക്തമാണ് എഴുത്തിലെ സന്ദേശം.
    ഈ കുറിപ്പിലെ മറ്റു ഘടകങ്ങള്‍ ഒന്നും തന്നെ എനിക്ക് വിഷയമാകുന്നില്ല.
    കാരണം, ഇതതിന്റെ ധര്‍മ്മം കൃത്യമായും നിര്‍വ്വഹിക്കുന്നുണ്ട്.
    നന്ദി, വീണ്ടും കാണാം.

    ReplyDelete
  26. നാമൂസ് ..നന്ദി അഭിപ്രായത്തിന്...:)

    ReplyDelete
  27. മുതിര്ന്നറവര്‍ ആണ് എപ്പോഴും കുട്ടികളില്‍ തൊട്ടുകൂടായ്മയുടെ വിഷം കുത്തിവയ്ക്കുന്നത് , അടുത്ത തലമുറയിലേക്ക് ഇത് പടരാതിരിക്കാന്‍ നമുക്ക്‌ നീലിയുടെ കൊട്ടാരം സന്ദര്ശിഅക്കാം , അവിടെനിന്നും വെള്ളം കുടിക്കാം....
    നന്നായി പറഞ്ഞു

    ReplyDelete
  28. ഓര്‍മ്മക്കുറിപ്പാണോ ഇത്...?ഒരു നല്ല കഥ വായിച്ച പ്രതീതി.ആശംസകള്‍

    ReplyDelete
  29. നിലേഷ്...റോസാ പൂക്കള്‍..അഭിപ്രായത്തിന് നന്ദി ..:)

    ReplyDelete